سَمندر از آتشِ این جهانِ بیمار رَست

اشاره: غزلی که در پی می‌آید، دل‌سرودی از استاد کریم زیّانی است برای ابرمردِ ادبیات ایران، دکتر رضا براهنی که از رهِ لطف برای چاپ در «هفته» فرستادند. وقتی اکتای براهنی در شمارهٔ ۵۴ «تجربه»، از آلزایمرگرفتنِ دکتر براهنی پرده برداشت، با بهت نوشتم:‌ «سخت؛ دردآور؛ عجیب؛ کم‌سابقه… دنیایی پرسش در سرم می‌چرخد: تنهایی، بی‌همسخنی، به‌هم‌ریختن یکبارهٔ عادات، سکوت فراگیر روزانه، ازدست‌دادن حس مؤثربودن… کدامشان آتش آلزایمر را افروختند؟