نخستین نشست عمومی کمیته «آلبرتا نِکست» (آلبرتا، گام بعدی) با محوریت شکاف با دولت فدرال برگزار شد.
بیش از یک قرن پیش کشف و استخراج نفت در ابعاد صنعتی در خاورمیانه شروع، و از همان زمان این مادهی سیاه با بوی زنندهاش عامل اصلی تغییرات جغرافیای سیاسی منطقه شد.
نفتِ آلبرتا میرود تا همین تاثیر را در کانادای بزرگ بگذارد.
یکی از سخنرانان این نشست انگشت را روی نقطه گذاشت. او گفت:
«اتاوا همچنان ما را نادیده گرفته یا نادیده میگیرد، و به نادیده گرفتن ما ادامه خواهد داد. مهم نیست امشب اینجا چه میکنیم یا نتیجهی این کار چیست، آنها به نادیده گرفتن ما ادامه خواهند داد.»
«تنها یک پرسش وجود دارد، فقط یک پرسش، که باید در همهپرسی مطرح شود، و آن این است: آیا از خروج آلبرتا از کنفدراسیون کانادا و تبدیل شدن آن به یک کشور مستقل حمایت میکنید؟»
«در آن مقطع، در آن زمان، آن وقت میتوانید با اتاوا مذاکره کنید، آن وقت میتوانید با کبک مذاکره کنید. بدون آن، آنها ما را نادیده خواهند گرفت. اگر ندانند که ما جدی هستیم و میتوانیم در هر لحظهای خارج شویم، هیچگاه خط لولهای به اقیانوس اطلس نخواهیم داشت.»
«زمان آن فرا رسیده که پرسش جدایی را در رأیگیری مطرح کنیم تا مردم آلبرتا تصمیم بگیرند.»
کانادین پرس روز ۱۵ جولای ۲۰۲۵ درباره این نشت نوشت:
در نخستین نشست عمومی از مجموعه نشستهایی که با هدف بررسی نگرانیهای شهروندان از عملکرد دولت فدرال برگزار میشود، دنیل اسمیت، نخستوزیر آلبرتا، و پانل مشاوران منتخبش، سخنان شماری از شهروندان را شنیدند که معتقد بودند تنها راه برای رسیدن آلبرتا به یک توافق منصفانه با اتاوا، جدایی کامل از کنفدراسیون کانادا است.
این نشست روز سهشنبه در شهر رد دیر برگزار شد و حدود ۴۵۰ نفر از ساکنان استان در آن شرکت کردند تا دیدگاههای خود را با نخستوزیر و ۱۵ عضو پانل «آلبرتا نکست» در میان بگذارند. موضوع اصلی این گفتوگوها، دلایلی بود که موجب افزایش احساسات جداییطلبانه در استان شدهاند.
بسیاری از حاضران در نشست، از تلاشهای اسمیت و تیمش برای افزایش اختیارات استانی و کاهش وابستگی به دولت مرکزی استقبال کردند. از جمله این برنامهها میتوان به خروج از صندوق بازنشستگی کانادا (CPP) و ایجاد نیروی پلیس استانی بهجای پلیس سوارهنظام سلطنتی کانادا (RCMP) اشاره کرد.
یکی از شرکتکنندگان بهنام جان سدور از شهر تروچو، که حدود یک ساعت با رد دیر فاصله دارد، خطاب به پانل گفت که از استقلال آلبرتا حمایت میکند. او اظهار داشت که حتی اگر اکثریت حاضر در جلسه از پیشنهادهای پانل حمایت کنند، همچنان دولت فدرال مانعی جدی محسوب میشود. سدور گفت:
«اگر برای آزادی اجازه بخواهید، هرگز آن را بهدست نخواهید آورد. آزادی را باید اعلام کرد، آنجاست که میتوان آغاز کرد.»
این جملهی جان سدور با تشویق حضار همراه شد.
اگرچه دنیل اسمیت بارها اعلام کرده که به «حاکمیت آلبرتا در چارچوب کانادای متحد» باور دارد و هدف تشکیل پانل نیز پاسخ به نگرانیهایی است که موجب شدت گرفتن احساسات جداییطلبانه شده، اما گفتگوها بار دیگر به یک موضوع اساسی برگشت: برگزاری رفراندوم استقلال.
چند تن از شرکتکنندگان تصریح کردند که تنها برگزاری یک همهپرسی با رأی مثبت میتواند ابزار فشار لازم برای چانهزنی با اتاوا را در اختیار استان قرار دهد.
جفری راث، یکی از بنیانگذاران گروه جداییطلب «پروژه شکوفایی آلبرتا»، با حضور در جایگاه گفت:
«ما مکانیزم حقوقی لازم را داریم تا تمام مالیاتها را از اداره دارایی کانادا (CRA) پس بگیریم... این یعنی آلبرتا را با یک سوال شفاف از کانادا بیرون بکشیم.»
پیش از آنکه مردم بتوانند درباره هر موضوع نظر بدهند، ناچار بودند بیش از ۳۰ دقیقه ویدئوهای تولیدشده توسط دولت استانی را تماشا کنند؛ ویدئوهایی که همزمان با معرفی پانل در ماه گذشته منتشر شده بودند. یکی از موضوعات حساس این ویدئوها، ایده قطع خدمات اجتماعی برای برخی مهاجران بود.
در بخش مرتبط با مهاجرت، برخی از حاضران خواستار اصلاح نظام پذیرش مهاجران شدند و استدلال کردند که مشاغل در حال از دست رفتن به دلیل ورود افراد «کمصلاحیت» هستند.
با این حال، تعدادی از شرکتکنندگان نیز به روند پانل اعتراض کردند و گفتند که این فرایند از ابتدا جانبدارانه بوده است. آنها از اینکه نظرسنجی آنلاین پانل با سوالات جهتدار طراحی شده و گزینهای برای مخالفت نداشته، ابراز نارضایتی کردند.
برخی دیگر از حاضران نیز طرحهای دولت را به کلی رد کردند. آنها به نظرسنجیهای عمومی استناد کردند که نشان میدهند اکثریت مردم آلبرتا با ایدههایی مانند تشکیل صندوق بازنشستگی استانی موافق نیستند.
یکی از شرکتکنندگان اظهار داشت که او و همسرش بهشدت با همهی این پیشنهادها مخالفاند، چون آنها هزینههای سنگینی بر مردم تحمیل خواهد کرد.
هدف نهایی پانل، ارائه پیشنهادهایی برای طرح در رفراندومهای احتمالی پس از پایان نشستهای عمومی در ماه اکتبر است.
در نشست روز سهشنبه، دیدگاههای متضادی مطرح شد: گروهی از شرکتکنندگان خواستار اقدامات فوری دولت استانی بدون رفراندوم بودند و گروهی دیگر بر لزوم رأیگیری عمومی تأکید داشتند.
این نشست همچنین فرصت بیان نگرانیهایی خارج از دستور جلسه را فراهم کرد. از جمله این موارد میتوان به مخالفت با برچسبگذاری دیاکسیدکربن بهعنوان آلاینده، انتقاد از سازمان بهداشت جهانی، و اعتراض به سیاستهای تنوع، برابری و شمول در محیط کار اشاره کرد.
اسمیت اعلام کرد دولتش در حال آمادهسازی لایحهای درباره این سیاستهای محیط کار برای ارائه در پاییز است، اما جزئیات بیشتری ارائه نکرد.
او همچنین گفت که حاضر است با همتایان استانی خود درباره بازنگری در قانون اساسی گفتوگو کند، اما هشدار داد که این مسیر ممکن است پیامدهای ناخواستهای به همراه داشته باشد.
در خارج از محل نشست، معترضان بومی اعلام کردند که دولت حزب محافظهکار متحد آلبرتا به رهبری اسمیت با دامنزدن به گفتمان جداییطلبی، حقوق معاهداتی اقوام بومی را پایمال میکند.
آلدن بویسیس، ساکن رد دیر و عضو جامعه بومیان «کری سامسون»، گفت که او و دیگر معترضان بهدلیل همراه داشتن پرچم و پلاکارد، اجازه ورود به نشست را نیافتند.
«من خستهام. از بیتوجهی به معاهدات و نشنیدن صدای ما بهستوه آمدهام.»
در پایان نشست، از حامیان دعوت شد که در صف بایستند و با نخستوزیر عکس یادگاری بگیرند.
در این برنامه، خبرنگاران اجازه طرح پرسش نداشتند.
دنیل اسمیت و اعضای پانل قرار است روز چهارشنبه در شهر ادمونتون دومین نشست عمومی را برگزار کنند.
بخشی از گزارش که از «کانادین پرس» گرفته شده توسط چتجیپیتی به فارسی ترجمه و توسط تحریریه «هفته» تنظیم شده است.
ارسال نظرات