در اینجا به بررسی سیاستهای مهاجرتی دولت کارنی، تفاوتهای آن با دولت ترودو و مقایسه با رویکرد محافظهکاران میپردازیم و نظر متخصصان نیروی کار و متخصصان مهاجرت نیز جویا میشویم.
کاهش شدید هدفگذاریهای مهاجرتی
دولت کارنی با هدف مدیریت بهتر منابع و خدمات عمومی، اهداف مهاجرتی را کاهش داده است. بر اساس برنامه سطوح مهاجرتی ۲۰۲۵–۲۰۲۷، تعداد پذیرش اقامت دائم از ۵۰۰٬۰۰۰ نفر در سال ۲۰۲۴ به ۳۹۵٬۰۰۰ نفر در ۲۰۲۵ کاهش یافته و در سالهای بعد نیز به ترتیب به ۳۸۰٬۰۰۰ و ۳۶۵٬۰۰۰ نفر خواهد رسید. / منبع: سایت رسمی Canada.ca
اولویتبخشی به ساکنان موقت برای اقامت دائم
کارنی تأکید دارد که باید ابتدا به "جذب و ادغام بیش از ۴ میلیون نفری که در سالهای اخیر وارد کانادا شدهاند" پرداخته شود. در این راستا، در سال ۲۰۲۵، ۸۲٬۹۸۰ نفر از ساکنان موقت حاضر در کانادا (حدود ۳۶٪ از کل اهداف مهاجرت اقتصادی) به اقامت دائم دست خواهند یافت.
محدودیت در پذیرش کارگران خارجی موقت
با توجه به فشارهای وارد بر بازار کار و خدمات عمومی، دولت کارنی برنامههایی برای کاهش تعداد کارگران خارجی موقت دارد. تعداد پذیرش در برنامههای کارگران خارجی موقت (TFWP) و برنامه تحرک بینالمللی (IMP) به ترتیب از ۳۰۰٬۰۰۰+ نفر در سال ۲۰۲۴ به ۲۸۵٬۷۵۰ نفر در ۲۰۲۵ و ۱۲۸٬۷۰۰ نفر در ۲۰۲۶ کاهش خواهد یافت.
کاهش وابستگی دانشگاهها به شهریه دانشجویان بینالمللی
کارنی نگرانیهایی درباره وابستگی بیش از حد مؤسسات آموزش عالی به شهریه دانشجویان بینالمللی ابراز کرده است. او پیشنهاد افزایش حمایتهای دولتی از دانشگاهها را مطرح کرده تا این وابستگی کاهش یابد و پایداری مالی مؤسسات تضمین شود. / منبع: CIC News
تطبیق مهاجرت با ظرفیتهای اقتصادی و زیرساختی
کارنی رویکردی مبتنی بر دادهها اتخاذ کرده و قصد دارد پذیرش مهاجران را با توجه به ظرفیتهای مسکن، خدمات عمومی و نیازهای بازار کار تنظیم کند. این سیاست شامل بررسیهای فصلی از نرخ ساختوساز، ظرفیت بیمارستانها و مدارس، و نیازهای بازار کار است. منبع: canapprove.com
تفاوتهای سیاستهای کارنی با دولت ترودو
۱. تغییر از رویکرد باز به رویکرد محتاطانه
در حالی که دولت ترودو در سالهای اخیر سیاستهای مهاجرتی بازتری اتخاذ کرده بود، دولت کارنی با کاهش اهداف مهاجرتی و اعمال محدودیتهای بیشتر، رویکردی محتاطانهتر در پیش گرفته است.
۲. تمرکز بر ساکنان موقت داخلی
بر خلاف دولت ترودو که تمرکز بیشتری بر جذب مهاجران جدید داشت، دولت کارنی اولویت را به ساکنان موقت حاضر در کانادا داده و برنامههایی برای تسهیل تبدیل وضعیت آنها به اقامت دائم اجرا کرده است.
۳. محدودیتهای بیشتر برای کارگران خارجی و دانشجویان بینالمللی
در حالی که دولت ترودو برنامههایی برای جذب کارگران خارجی و دانشجویان بینالمللی داشت، دولت کارنی با اعمال محدودیتهای بیشتر در این حوزهها، سعی در کاهش فشار بر بازار کار و خدمات عمومی دارد.
محافظهکاران درباره سیاستهای مهاجرتی چه میگویند؟
پیر پالیو سه محور را در این باره برجسته کرده است:
۱. پیوند مهاجرت با ظرفیتهای مسکن
رهبر محافظهکاران، پیر پولیور، پیشنهاد داده است که تعداد مهاجران بر اساس تعداد خانههای ساختهشده تنظیم شود تا از فشار بر بازار مسکن جلوگیری شود.
۲. تمرکز بر مهاجرت اقتصادی و مهارتی
محافظهکاران قصد دارند تمرکز بیشتری بر مهاجرت اقتصادی و مهارتی داشته باشند و سیستم انتخاب مبتنی بر شایستگی را تقویت کنند. آنها همچنین پیشنهاد تسریع در فرآیند شناسایی مدارک حرفهای مهاجران را دادهاند.
۳. نظارت دقیقتر بر برنامههای مهاجرت موقت
محافظهکاران پیشنهاد دادهاند که نظارت دقیقتری بر برنامههای مهاجرت موقت، از جمله کارگران خارجی موقت و دانشجویان بینالمللی، اعمال شود تا از سوءاستفادهها و فشار بر بازار کار جلوگیری شود.
کارشناسان درباره سیاستهای مهاجرتی مارک کارنی چه میگویند؟
نظارت کارشناسان را میتوان در دو محور جمعبندی کرد. یکی به بازار کار و اقتصاد مرتبط است و دیگری به تاثیر این سیاستها بر موسسات آموزشی.
۱. نگرانی از تأثیر بر رشد اقتصادی
تیف مکلم، رئیس بانک مرکزی کانادا، هشدار داده است که کاهش ناگهانی در سیاستهای مهاجرتی میتواند رشد تولید ناخالص داخلی (GDP) را کند کند. وی معتقد است که کاهش تعداد مهاجران دائمی و موقت ممکن است به کاهش رشد جمعیت و در نتیجه کاهش رشد اقتصادی منجر شود. / منبع: WSJ
۲. تأثیر بر دانشجویان بینالمللی و مؤسسات آموزشی
دالجیت نیرمن، وکیل مهاجرت در اتاوا، معتقد است که سیاستهای محدودکننده در پذیرش دانشجویان بینالمللی ممکن است به کاهش درآمد مؤسسات آموزش عالی منجر شود و فشار بیشتری بر بازار مسکن و خدمات عمومی وارد کند. / منبع: Buila UK
در مقابل، پریانکا روی، مشاور ارشد جذب دانشجو در دانشگاه یورک، بر این باور است که رویکرد کارنی به مهاجرت میتواند به ایجاد تعادل بهتر بین ظرفیتهای اقتصادی و تعداد دانشجویان بینالمللی منجر شود. وی تأکید میکند که دانشگاهها باید راهکارهایی مانند تضمین مسکن و فرصتهای شغلی دروندانشگاهی برای دانشجویان بینالمللی فراهم کنند.
پایان سخن
سیاستهای مهاجرتی دولت مارک کارنی نشاندهنده تغییر قابلتوجهی از رویکرد باز دولت ترودو به رویکردی محتاطانهتر است که تمرکز بیشتری بر ظرفیتهای داخلی و ادغام ساکنان موقت دارد.
محافظهکاران سیاستهای سختگیرانهتری پیشنهاد دادهاند، تفاوتهای کلیدی در نحوه اجرای این سیاستها و اولویتهای آنها وجود دارد.
سیاستهای مارک کارنی با هدف ایجاد تعادل بین نیازهای اقتصادی و ظرفیتهای زیرساختی کشور طراحی شدهاند. در حالی که برخی کارشناسان نگران تأثیرات منفی این سیاستها بر رشد اقتصادی و جذب استعدادهای بینالمللی هستند، دیگران معتقدند که این رویکرد میتواند به ایجاد تعادل و پایداری در سیستم مهاجرتی کانادا منجر شود. در نهایت، موفقیت این سیاستها بستگی به اجرای دقیق و تطبیق مستمر با شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور خواهد داشت.
ارسال نظرات