آهنگ «مجنون نبودم» را برای قربانیان PS752 ساختیم

ویدیوی آهنگ «آتشی در زمین» را در اینجا ببنید. این ‌آهنگ به گفته سعید مرادزاده بینابین ترش متال و اسپید متال است.

برای دیدن ویدیوی کارهای سعید مرادزاده (مورسا سعید) به کانال یوتیوبی او یا به سایت هفته مراجعه کنید.

مریم حبیبی

سلام سعید، کمی از خودت برایمان بگو؟

سعید مرادزاده: من سعید، موزیسین سبک راک متال و رپ متال و نوازنده و بیشتر آهنگ‌ساز هستم. ساز تخصصی من گیتار الکترونیک است.

آیا آهنگ جدیدی مربوط به حال و هوای این روزهای ایران داری؟

سعید مرادزاده: درکل کسی که موزیک راک، رپ، متال و رپ متال را دنبال می‌کند، در وهله اول معترض است که به دنبال این سبک می‌رود. نه به دنبال معروف شدن است و نه تشویق و کف زدن می‌خواهد. موزیک من اعتراض است و خودم هم یک آدم معترض هستم. این نقل دیروز و پریروز و سال پیش و کشته شدن عزیزانمان نیست. چنین حادثه‌هایی اصلاً مرا شوکه نمی‌کند چراکه زیاد با آن مواجه شده‌ام.

سال ۱۳۸۷ تصادفی با ماشین کردم و ما را به کلانتری بردند، در آنجا پیرمردی بود که یک کاغذ به دست داشت. از او پرسیدند مشکلت چیست؟ او هم جواب داد: دیشب پسرم (یک نوجوان ۱۶ ساله) را بازداشت کردند، امروز صبح آمدم سند بگذارم و او را از بازداشتگاه ببرم، جسدش را به من دادند؛ بنابراین من این قضایا را دیده بودم و نمونه دیگرش همین داستان مهسا امینی است. درنتیجه در خصوص اتفاقات اخیر موزیک‌های من از پیش آماده بود. «آتشی در زمین» یک نمونه آن است. موسیقی ما ضد جنگ، ضد خشونت دولتی، ضد فحشا یا در مورد در مورد کودکان کار و خیابان است.

ممکن است اسم آهنگ‌هایت را هم برای هرکدام بگویی؟

سعید مرادزاده: بله مثلاً «تحویل سال» برای کودکان خیابانی است و در یوتیوبم به‌صورت تصویری پیدا می‌شود. آهنگ «فلسطین» که درواقع برای جنگ است ولی باید اسم فلسطین روی آن می‌گذاشتیم، ولی الآن دیگر فکر می‌کنم باید به‌جای فلسطین ایران را بنشانیم، چون دقیقاً ایران شده فلسطین و کودک‌کشی شده کار هر روزشان. یکی از موزیک‌ها هم به‌نام «انرژی هسته‌ای» است که می‌گوید: برق برای من و تو از انرژی هسته‌ای برای آنهاست، استنباط این مسئله بسیار صاف و ساده و روشن است.

سعید جان از صحبت‌هایت متوجه شدم که همه آهنگ‌هایت از اول اعتراضی بوده و اینکه فکر می‌کنم یکی از آهنگ‌های جدیدت در آلبوم، مربوط به حال و هوای این روزهای ایران است؟ اسم این آهنگ را برایمان می‌گویی؟

سعید مرادزاده: ما آهنگی به نام «آتشی در زمین» داریم که موزیک آن درواقع ریمیکس شده است و در اصل برای سال ۱۳۸۸ و بعد از آن بوده است. ولی دوباره پیوسته و ریمیکس شده و در آلبوم جدیدی که برای سال ۲۰۲۳ است بیرون آمده و سبکش ترش متال توأم با اسپید‌متال است و همه اینهایی که می‌گویم خودش به معنای یک اعتراض است.

اصلاً سبک هوی‌متال یک سبک اعتراضی است...

سعید مرادزاده: بله یک سبک کاملاً اعتراضی است. البته همه کارهای من اعتراضی نیست و کارهای عاشقانه هم داریم...

یکی نوشته بود همه ما یک جان داریم، سوپرمارکتی نیست که هرکس چهار جان داشته باشد و چهار بار زندگی کند! من به ازای تعداد سال‌هایی که در ایران بودم، زندگی‌ام را از دست داده‌ام. از سن ۳۰ سالگی بیرون آمدم، یعنی ۳۰ سال از زندگی‌ام را در ایران از دست داده‌ام و بقیه آن را هم از دست خواهم داد، چراکه من پرورش‌یافته یک سیستم بن‌بست هستم و در یک سیستم آزاد پرورش نیافته‌ام.

سیاوش قمیشی آهنگی به اسم «پرنده‌های قفسی» دارد که دقیقاً شرح‌حال ماست که حتی وقتی آزاد می‌شویم هم در زندانیم. من زمانی که وارد کانادا شدم تا هفت هشت ماه اول، پلیس که می‌دیدم خیلی می‌ترسیدم الآن هم وقتی پلیس می‌بینم می‌ترسم و این ترس از ایران در من نهادینه شده است.

کمی از اعضای گروه‌ات برایمان بگو.

سعید مرادزاده: ما در ایران گروهی به نام «دراک» داشتیم که اکثر کارهایمان را با همان گروه انجام می‌دادیم. وقتی از ایران مهاجرت کردم بچه‌های دیگر یا نتوانستند از ایران خارج شوند یا به کشورهای دیگر مثل ترکیه و آلمان رفتند.

ما آلبوم جدید را در ترکیه و با بچه‌های ترکیه بستیم. آقای آیدین سیف یکی از دوستان من و استاد بنده خیلی محبت کردند، شروع به همکاری کردیم و توانستیم این آلبوم را ری‌لیست کنیم. سه تا از آهنگ‌های این آلبوم کار خود آقای سیف است، یک موزیک بی‌کلام به‌عنوان استارت کار است که باز هم کلاً کار آیدین بود و من فقط تهیه‌کننده آن بودم. ولی دو کار بعدی را من خواندم و تنظیم کردم و یکی از دوستان به نام باربد که خواننده سنتی است در قسمت‌هایی از این مسیر مرا همراهی کرد. سبک موزیک الکترونیک راک است، کارها کمی الکترونیک شده تا عامه‌پسندتر باشند.

من بعضی از کارهایت را گوش کردم و می‌دانم سبکت اساساً متفاوت است.

سعید مرادزاده: شما محبت دارید. داخل ایران نوعی فعالیت هنری در جریان است که در آن هنرمندهای ما مخصوصاً بانوان ۴۳ سال است که مسدود شده‌اند و جامعه ما را به‌جایی کشانده‌اند که یک پدر به نتیجه می‌رسد که داس را بردارد و سر دخترش را ببرد. این حاصل بیرون راندن هنر است. وقتی هنر را از دل جامعه بیرون بکشی به‌جایش خشونت می‌آید. تو با این کار خشونت را وارد تک‌تک افراد جامعه می‌کنی. شاید شما پیش خودت فکر کنی که مثلاً گوش دادن به یک قطعه موسیقی برای من چه خاصیتی می‌تواند داشته باشد، در صورتی که این کاملاً اشتباه است.

می‌خواهم در برنامه امروزمان یکی از آهنگ‌هایت را استفاده کنم خودت با کدام آهنگ بیشتر ارتباط برقرار می‌کنی؟

سعید مرادزاده: من ۳ آهنگ دارم که دوست دارم در موردشان توضیح کوتاهی بدهم. یکی همین «آتشی در زمین» است. این شعر مبحثی در مورد آتش را می‌آورد که می‌گوید آتش روشنایی است و مبحثی در مورد کشتن دارد که کشتن جهل و نادانی است.

آهنگ دیگر به اسم «من ربات نیستم» داستان سال ۲۰۷۳ است که هنوز نیامده یعنی مربوط به پنجاه سال آینده است. این داستان در مورد رباتی است که می‌فهمد هنوز انسان است، پس به درون خودش مراجعه می‌کند و قطعات رباتش را از هم می‌درد تا به انسانیت خودش بازگردد و درنهایت بر اساس فیلم «پاپیون» می‌گوید «حرام‌زاده‌ها من هنوز زنده هستم». این آهنگ درواقع داستان کسی است که در روزمرگی خودش و در آن قالبی که برایش طراحی کرده‌اند گیر کرده است و می‌خواهد از آن قالب درآید و از این قالب درآمدن یکسری هزینه‌هایی دارد که باید پرداخت کند.

این یک موزیک فولک است که از قبل تکنو شده بود و نمی‌دانم کار که بود. ما همین موزیک را به دلیل فولک بودنش آوردیم و راکش کردیم و ملودی راک و نوازندگی راک و کمی هم خوانندگی راک آهنگ «مجنون نبودم» را ساختیم که یکی از هنرمندان خوب شهر مونترال به نام خانم سارا شفیع خانی محبت کردند و شروع به ساختن انیمیشن روی آن کردند و مضمونش در مورد پرواز PS752 است.

از مرگ من سال‌هاست می‌گذرد

از مرگ من سال‌هاست می‌گذرد و من هنوز زنده‌ام

پیکر من میان ابرها جامانده است و من یک مهاجرم

یک مهاجر

یک...

سعید گرامی سپاسگزارم که وقت گذاشتی و با ما گفت‌وگو کردی.